Rollercoaster

Hier ben ik weer na een kleine pauze ..

We gaan even terug naar maart met de goeie scan. Co is inmiddels geweest, alles weer lekker fris geschilderd en mijn huisje is weer spic en span aan kant. Heerlijk zo’n nieuwe keuken en toilet, die gaan wel weer een paar jaartjes mee.

Dan breekt Nikai zijn 2^e verjaardag aan, de lockdown is er nog in alle hevigheid en er mogen maar 2 personen per dag op visite komen. Lianne had blokken van 2 personen per 1 a 2 uur bedacht dus Nikai was gewoon het hele weekend jarig, met de hele dag door visite. Gelukkig was het prachtig weer het hele weekend dus konden we lekker naar buiten  Ook deze verjaardag was ondanks de beperkingen een mooi feest voor die kleine man.

Deze maand is het ook 10 jaar terug dat ik gestopt ben met roken, wat was de start hiervan moeilijk maar wat ben ik blij dat ik mij toen sterker heb gemaakt dan de verslaving. Nooit meer leek op dat moment het einde van de wereld maar al snel bleek het het begin te zijn van een stinkvrij leven.

Eind april gaan sinds lange tijd de terrassen weer open, gaan we lekker gebruik van maken. Eerst even lekker het strand op in Egmond om daarna een terrasje te pakken in de altijd gezellige winkelstraat daar.

Begin mei krijgt onze Til te horen dat ze uitbehandeld is hier in het regulieren ziekenhuis, Ik ga haar aanmelden bij het AVL. (op het eind van deze blog meer hierover)

De zomer breekt aan maar de zon laat zich maar mondjesmaat zien helaas, maar als hij dan schijnt gaan we er lekker van genieten.

Via een mail (brief) heb ik officieel afscheid genomen van een persoon waar ik jaren lang lief en leed mee heb gedeeld, altijd voor heb klaar gestaan  maar die mij heeft laten zitten op het moment dat ik die persoon het hardste nodig had. Moeilijke beslissing maar wel de juiste. 

In juni zijn de 3 maanden alweer om dus ga ik weer naar Adam voor een scan, deze zag er wederom weer goed uit dus ik kan weer 3 maanden vooruit. Lianne hoorde op de weg terug dat ze was geslaagd voor de Nederlandse toets dus reden voor een klein feestje. We gaan ’s avonds lekker met z’n drieën eten bij Ootje Konkel ( pannenkoekenhuis hier in de buurt ) en voor de rest genieten van de grote en kleine dingen die op mijn padje komen. De versoepelingen wat betreft Corona gaan niet snel maar worden wel telkens meer versoepelt. Het boodschappen halen zonder mondkapje wordt met open armen ontvangen hier.

De wereld begint helaas wel al zieker te worden dat blijkt wel uit het feit dat Peter R de Vries op  6 juli wordt neergeschoten in Amsterdam, een week later bezwijkt hij aan zijn verwondingen..

Half juli pakken wij hier nog een kleine kinderkermis mee, dat blije koppie van Nikai doet je hart smelten. We brengen ook een bezoek aan de orchideeën hoeven in Luttelgeest, wat is het mooi hier zeg ..

Nikai is nu net zo oud, 27 maanden, als dat Lianne was toen ze bij ons kwam 22 jaar terug. Zo fijn om deze maanden van Nikai van zo dicht mee te mogen maken, van geboren worden tot deze dag, elke dag een feestje. Stiekem ook een inhaal slag wat ik van Lianne heb moeten missen, maak ik van hem wel mee. En wat is het leuk om te zien dat moeder en kind zoveel gemeen hebben, de verschillen tussen de eerste 27 maanden opgroeien in China of in Nederland zijn ook wel duidelijk zichtbaar. Inmiddels is het ook bekent dat ik voor de 2^e keer oma ga worden . Eind januari 2022 is Lianne uitgerekend. Deze zwangerschap gaat toch een stukje moeizamer dan die van Nikai, maar wel blijdschap alom hier. Het is nog even wachten wat het gaat worden, een jongen of een meisje, op 5 sept. komt het verlossende antwoord, het gaat tegen ieders grote verbazing weer een jongen worden. Hoe leuk straks 2 van die stoere binken ….

Op 23 september staat er weer een scan geplant. Ik heb wel een aantal weken lopen hoesten als een …. Uiteindelijk toch maar een kuurtje antibiotica gehaald bij de huisarts. Na een weekje was ik er gelukkig vanaf. In het zhuis gaan we bloedprikken, scan en daarna gesprek met de arts. Hoewel ik mij goed voel nu en  er geen reden is tot bezorgdheid blijft het toch elke keer weer spannend. De uitslag is weer positief dus gaat de volgende afspraak toch naar over een half jaar. Dit omdat het in oktober een jaar terug is dat ik mijn laatste kuur gehad heb. Spannend maar goed zo.

Nico en ik hadden na alles toch besloten om op vakantie te gaan, we gaan op 4 oktober voor 10 dagen naar Italië. Als ik deze blog schrijf zijn we net weer een week thuis. Wat hebben we genoten van al het moois wat Italië rijk is. Heel veel leuke gezellige plaatsjes hebben we bezocht en als hoogtepunten natuurlijk Venetië waar we een rondje hebben gevaren met een gondel, en een prachtige Dolomieten bustocht. Ondanks de 4 dagen bussen (gelukkig zonder mondkapje, wel een mooie route ) hebben we een super vakantie gehad waar we met veel plezier op terug kunnen kijken. Voor nu is dit het weer wat betreft mij, komt nog stukje over Til en mocht er geen schokkende dingen gebeuren dan horen jullie mij rond april 2022 wel weer.

• Nadat Til begin mei te horen had gekregen dat ze uitbehandeld was heb ik haar aangemeld bij het AVL. Na een screening en een aantal gesprekken en onderzoeken is besloten dat ze mee mag doen met een studie. Op dit moment is de conditie waar ze in verkeerd al niet zo heel erg goed meer, maar niets doen is voor als nog geen optie want wat ze absoluut niet wil is opgeven. De studie bestaat uit 1x in de 14 dagen, 14 pillen in 1 keer innemen. Na de eerste kuur is ze er best al wel ziek van geworden maar daarna heeft ze toch nog 2x zo’n kuur gedaan. Tussen door controles en nog wat onderzoeken en telkens ging ik met haar mee. Helaas ging het snel slechter met Til en na 3 kuren heeft ze besloten om er mee te stoppen. In deze tijd heeft ze zelfs 3x een bloedtransfusie gekregen omdat telkens het bloed zo slecht was dat ze anders geen kuur kon nemen. Achteraf vraag je je af was dit het allemaal waard. Nadat ze had besloten om te stoppen is het zo snel achteruit gegaan met haar dat we haar op 6 augustus naar het hospice hebben gebracht  waar ze op 14 augustus haar rust heeft gekregen waar ze inmiddels zo naar verlangde.  Voor mij was dit een heftige tijd, ik heb haar geholpen waar ik kon maar heb ook alles besproken met haar over voor, tijdens en na overlijden. Wat ik het moeilijkste heb gevonden is om iemand weer van dichtbij zo te zien aftakelen door een kl*te ziekte die ik ook bij mij heb. Is dit hoe het ook met mij zou gaan, een vraag waar ik mij op dit moment absoluut niet mee bezig wil houden.
• Op de dag dat ons Til is overleden hebben we ook afscheid moeten nemen van ons ienie mienie boefje (hondje) Fayenne. Dubbel verdriet hier. In de vakantie maar even geen zorgen, ellende en  verdriet, alleen maar plezier …. En dat is gelukt. De rollescoaster is even tot stilstand gekomen.

             Pas goed op jezelf en liefs van mij xx