Laatste stukje van 2022

En weer door … de stootkuur prednison doet heel goed zijn werk, wat een energie heb ik zeg, lijkt erop dat ik last heb van adhd. Heb toch wel af en toe gedacht dus zo moet iemand zich voelen die gezond door het leven gaat, ik herken er niets van helaas. De zomer breekt aan en dat is toch echt waar ik het meest van geniet, lekker struinen in mijn tuintje, zwemmen in ons plastieken badje, fruit eten uit eigen tuin, en genieten van het zonnetje wat wil een mens nog meer. Gelukkig gaan we nu met ze allen qua gezondheid, op een enkele hoestbui na toch wel goed. Ook de altijd lachende Leroy gaat de goede kant op, blijft nog wel onder controle bij alle artsen maar dat is alleen maar goed. Ondertussen ben ik lekker aan het fotograferen met mijn mobiel en ga dit al leuker vinden. Eind juli gaan Nico en ik op visite bij een stel mensen die wij ontmoet hebben op de vakantie naar Italië, gezellig dagje is het geworden. Begin augustus met een vriendin naar een theetuin in Andijk, prachtig weer, geweldige tuin en lekkere thee met appeltaart, kortom weer genieten. Paar dagen hierna ga ik naar mijn nicht in Obdam waar een aantal neven en nichten ook zijn van moeders kant. Mooi zitten, drinken en lekker eten .. en dan komt op 14 augustus de herinnering  op facebook voorbij, het is alweer een jaar terug dat ons Til haar laatste adem uitblies. Samen waren we ziek, ieder op onze eigen manier en nu moeten we jou alweer een jaar missen en met mij gaat het nog steeds op wat strubbelingen na best goed. Ik moet zeggen, van de 3 jaar samen ziek zijn vond ik dat misschien nog wel het ergste. Jij zakte al verder in de ellende en mijn scans waren toch altijd wel positief, en jij kon daar best blij van worden. Op 16 augustus was het 4 jaar terug dat ik te horen kreeg dat ik ongeneeslijk ziek zou zijn. De afgelopen 4 jaar passen goed in mijn leventje, nog steeds een rollescoaster, maar gelukkig nog steeds vooruit. Nikai zijn hobby is dino beestjes sparen, we gaan met ze allen naar Amersfoort waar bij het dierenpark ook een dinopark is. Lianne en ik dachten echt werkelijk waar dat hij het geweldig zou vinden maar binnen 10 minuten vroeg hij in tranen waar nu de echte dino’s verbleven. Het viel nog niet mee om aan een 3 jarige uit te leggen dat die er niet meer zijn, wat een teleurstelling en het duurde best wel even voordat hij weer kon genieten van de “neppe” dino’s. Op de terugweg viel hij toch met een glimlach op zijn koppie in slaap, geslaagde dag dus weer. Ik had zaadjes van mijn hulp gekregen voor rooie zonnebloemen, de meeste bloemen die opkwamen waren gewoon geel maar ook een aantal rood .. en wat zijn die mooi zeg .. Eind augustus de 28^e gaan Nico en ik richting Van der Valk in Uden voor een overnachting zodat we morgenochtend niet om 5.00 al in Hoorn hoeven te staan om op te stappen in de Boldermanbus. Nu zijn we vlak bij de opstapplaats dus scheelt een paar uur mensen ophalen door half Nederland.. We gaan weer lekker een vakantie tegemoet naar Corsica en Sardinië, wat heb ik er een zin in. Morgen eind middag  stappen we op de ferry die ons naar Corsica brengt en daar gaan we 3 dagen genieten voordat we naar Sardinië gaan voor de rest van de dagen tot 8 september, dan gaan we weer richting huis. Wat is het mooi hier, helaas iets te heet elke dag zodat bij uitstappen bus snel een schaduwplekje gezocht moet gaan worden, of heerlijk op een terras onder de parasol. Dus toch iets minder gezien dan geplant maar niet minder genoten. Bij terug komst stapte we in een hevige plensbui uit de bus, brrr wat is het koud hier. In totaal hebben we 550 km gevaren en 3765 km gereden met de bus. Als je dan thuis bent en je kan weer slapen in je eigen bedje, nagenieten van de vakantie dat is toch ook wel weer fijn. Helaas de 2^e ochtend word ik ziek wakker, stront verkouden, hoesten en een raar wiebelhoofd. In eerste instantie dacht ik dat dit kwam door het enorme temperatuurverschil, toen Lianne 2 dagen hierna ook ziek was en zij positief op corona testen ben ik ook maar gaan testen en idd ook positief. Zowel de thuistest als de ggd gaven positief. Met ze alle maar weer in quarantaine en uitzieken maar. Gelukkig vielen de klachten mee alleen bleef ik hoesten, hoesten hoesten … Het uitje naar Het Park naar de tttcb met vriendin moest ik afzeggen, volgend jaar maart gaan we de kaarten besteden bij Tribute to Abba. We blijven nog lekker genieten van het mooie weer en de mooie natuur om op de foto te zetten. Ben gek op paddenstoelen en mooie luchten, kan er geen genoeg van krijgen. Eind oktober gaat Lianne met de mannen naar Griekenland, opa en oma en de rest daar verblijden met een bezoek. Moeilijk hoor als ze zover weg zijn maar gelukkig met alle techniek van tegenwoordig ook wel weer dicht bij, 10 dagen genieten van de foto’s en filmpjes en het videobellen. Als ze terug komen besluit Lianne om toch weer hier te gaan wonen, de situatie bij haar pa is zo verslechterd dat daar wonen met de kleine mannen geen optie meer is, dus verzorgt ze hem van hier uit met alles wat hij nodig heeft. Heel zwaar voor haar maar klagen doet ze niet,  zo trots op mijn kanjer.

Lianne en ik besluiten om onze verjaardagen nu niet te vieren, ik ga volgend jaar zomer met Nico die de 28^e jarig is  voor de familie een bbq geven voor onze verjaardagen. December wordt gevuld met Sinterklaas vieren, zo leuk met die kleintjes. Ik doe mee met een cursus smartphone fotografie, 7 opdrachten om een mooie foto van te maken. Dagje kerstmarkt in Enkhuizen met Marja, en bij thuiskomst is mijn hele kamer omgetoverd in kerstsfeer.   December is ook de maand waarin het zomaar heel hard gaat vriezen, zo hard dat er zelfs geschaatst kan worden op natuurijs. Helaas heb ik er niets mee, mij te koud. Op 15 december mag ik weer een aantal uurtje in het Vumc vertoeven. Omdat 4 jaar terug de controles van de copd stil is komen te staan wil de longarts dit toch nu weer eens gaan bekijken.  Ik moet dus een blaastest, scan, bloedprikken en daarna naar de longarts voor de uitslag. Gelukkig alleen maar goed nieuws, de copd is stabiel gebleven met 4 jaar terug, de longen zien er nu beter uit tov de vorige scan. Zaten er toen nog allemaal ontsteking plekjes, nu is alles weg. Een blije longarts en een blije ik .. Het hoesten komt toch af en toe weer opzetten maar gelukkig niet zo heftig nu dus hier valt mee te leven. En dan gaan we zo langzamerhand richting kerst en oud en nieuw. Met de kerst gaat Lianne  1 dag naar haar vader, de andere dag zijn we hier en komt Nico eten, heerlijke stoofpeertjes met suddervlees .. Oud en nieuw verloopt heel rustig,  Lianne ligt ziek op de bank, ik ben niet helemaal lekker, om 24.00 uur wel met de mannen even naar buiten om het vuurwerk te kijken. Nikai vindt het toch wel wat eng al dat vuur in de lucht, maar Leroy genoot er zichtbaar van. Daarna lekker met zijn allen naar bed, en zijn we toch in 2023 aangekomen. Het jaar dat als alles goed mag gaan het 5 jaar terug gaat zijn dat ik te horen kreeg dat ik ongeneeslijk ziek zou zijn, maar eerst in juni een nieuwe scan.  Op nieuwjaardag krijg in een telefoontje van ons Nico en je knipt met je vingers en er is een vakantie geboekt voor 5 dagen eind mei naar het zwarte woud wederom met Bolderman. En hoe leuk .. mijn ingezonden foto van de laatste reis is ook nu weer genomineerd voor de fotowedstrijd van 2022, op 5 februari komt de uitslag … fingerscrossed.

Dit was het weer voor nu, past goed op jezelf en je medemens xx

Voor degene die het leuk vinden om een kijkje te gaan nemen op mijn fotosite is dit de link ..

https://trudie-fotografie.jouwweb.nl

Dit is genomineerde foto van de fotowedstrijd 2022